Hæ hæ.
Ja, ef maður er ekki fyrirmynd þá veit ég ekki hvað!
Synir mínir hafa eytt síðustu þremur dögum í alveg ótrúlegan leik sem er svo flottur ða ég varð að skrifa um hann hérna. Þeir eru búnir að leika og leika sér saman rifrildalaust síðustu kvöld og vera þvílíkt góðir, hlæjandi saman og voða kátir. Eitt kvöldið komst ég svo að því um hvað leikurinn snérist. Gústi sat í sófanum með tvo Dracco karla (litlir plastkarlar) og ég spyr hvort þeir séu bara hætti í leiknum og farnir að glápa á imbann, svörin stóðu ekki á sér.
Jú, sjáðu til mamma mín, þetta er ég og þetta er hún X(stelpa sem Gústi er skotin í og má ekki nefna á nafn), við erum hérna (lágu saman Dracco karlarnir) að búa til börn og það tekur tíma! Siggi sat í öðrum stól og bara horfði á, kannski ekki eins tíðindamikið í leiknum hjá honum, konan hans ekki sjáanleg (ég fæ reyndar ekki að vita nafnið á henni). Ég reyni að hlægja ekki og sýni mikinn áhuga, leyfi þessu aðeins að ganga og spyr svo hvort það sé komið barn og svörin standa ekki á sér! Ohhh mamma, núna er hún sko að fæða barnið og VIÐ erum með hríðar! Hahaha, ég sprakk næstum úr hlátri yfir þvi að hann væri að endurupplifa líf mitt síðustu mánuðina á þennan hátt.
Svo eru þeir búnir að byggja hús úr domino kubbum og kapla kubbum sem allir eiga heima saman í. Eitt kvöldið kíkti ég svo á dásemdina og viti menn, kominn fullur kassi af börnum! Gústi átti svona sirka 30 og Siggi ein 6. Ég spyr Gústa hvernig hann ætli eiginlega að ala önn fyrir öllum þessum börnum og hann segir sposkur á svipinn að hann ætli sko að verða símasölumaður, vera heima allan daginn og vinna við að hringja heim til fólks og selja þeim drasl. Ég gef lítið fyrir það en segi sisvona að hann yrði nú að vera Ronaldinho eða eitthvað til að eiga nægan pening fyrir mat handa þeim. Svo fer hann að sofa.
Um morguninn heyri ég læti í herberginu hans og hann er þá að saxa úr barnahópnum, velur flotta Draccoa og setur hina í tösku. Svo kemur hann fram og ég spyr hvað hafi orðið um börnin hans og það stendur ekki á svörum, hann sendi þau á svona heimili og lét ættleiða þau, svona ættleiðingarheimili. Það er alltaf fullt af fólki sem vill ættleiða börn segir hann mér og bendir á að hann hafi sko ekki efni á öllum þessum börnum! Haha, flottir þessir strákar.
Sá yngsti er flottur, algjört rassgat sem bara gefur og gefur. Ein erfið nótt að baki enn sem komið er og ég hélt hreinlega að hann væri með í eyrunum eða eitthvað en svo reyndist ekki vera sem betur fer. Var reyndar með slímhimnubólgu eða eitthvað sem hefði getað orsakað verkina eða kveisu eða eitthvað, alla vega er þetta búið, stóð yfir í sirka hálfan sólarhring, haha. Furðulegt.
Við gáfum honum graut í gær að vel hugsuðu máli, ég ætlaði að reyna að geyma það þangað til hann yrði 8 mánaða eins og Gústi og hafa hann bara á brjósti fram að þeim tíma en þegar hann var farinn að breyta nætursvefninum góða og ég búin að reyna í viku að gefa honum meiri rjóma en undanrennu (sem reyndar virkaði á dagpirringinn), gafst ég upp og grautur var það heillin. Ég stóð því yfir skál í gær með teskeiðarfylli af graut og mjólkaði mig til að blanda graut handa þeim stutta sem er reyndar ekkert svo stuttur lengur. Honum fannst hann aldeilis góður, smjattaði á honum og ljómaði eins og sól í heiði. Loksins viðurkenndur í samfélagi manna, ekki lengur brjóstabarn heldur líka grautarhaus. :O) Voðalega glaður sveif hann í nóttina og svaf hana alla! Vei, vei, vei, þvílík orka sem ég hef í dag. Æðislegt, vona að þetta hafi verið málið.
Annars er hann farinn að spjalla heilmikið, hreyfir munninn eins og hann sé að flytja ræðu og hljóðin allt frá skræku herópi til muldurs í gömlum karli eða eitthvað, rosaleg flóra af hljóðum sem hann gefur frá sér. En jæja.....
Kv. Turner sem ætlar að svæfa einn þreyttan og LÆRA! :O)
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli